Często stosowana jest metoda umożliwiająca wyznaczenie strefy obojętnej w sposób bardziej dokładny bez konieczności uruchamiania maszyny. Do zacisków połączonych z twornikiem włączamy miliwoltomierz magnetoelektryczny z zerem pośrodku skali, a w obwód wzbudzenia — źródło prądu stałego oraz opornik suwakowy i wyłącznik. Jako źródło prądu stosuje się najczęściej akumulator o napięciu od 2 do 6 V. Zwykle wyszukiwanie strefy obojętnej zaczynamy przy jak najmniejszym prądzie płynącym w uzwojeniu wzbudzenia, a więc przy największej oporności opornika włączonego w szereg z uzwojeniem. Obniżamy przez to napięcie na zaciskach miliwoltomierza, które w przeciwnym przypadku mogłoby zniszczyć miliwoltomierz, jeśliby szczotki nie były ustawione w strefie obojętnej. W miarę zbliżania szczotek do linii obojętnej zmniejszamy oporność przez przesuwanie suwaka, dzięki czemu układ jest bardziej czuły.